Dokąd zmierza Europa po Brexicie?
W 2016 Brytyjczycy opowiedzieli się w referendum za wyjściem z Unii Europejskiej. Szczegółowe wyniki dostępne są np. na BBC. Oczywiście przyczyn takie stanu rzeczy jest wiele, ja zwrócę uwagę na nieszczególnie eksponowane aspekty, w szeroko pojętych mediach, bynajmniej nie tylko dominujących.
Poniżej wykres przedstawiający wyniki poparcia dla pozostania w strukturach Unii Europejskiej badania opinii publicznej, opublikowane przez różne ośrodki badań na przestrzeni ostatnich lat. Od początku tego roku poziom zwolenników pozostania w struktaurach Unii Europejscy ukształtował sie na pewnym poziomie, podczas gdy przeciwników przybywało kosztem niezdecydowanych. Widać, że szale zwycięstwa przeciwnicy pozostania w UE przechyli na finiszu kampanii wyborczej. To oni rozłożyli właściwie siły i skutecznie zawalczyli o niezdecydowany elektorat, na ostatniej prostej.
Czy aby na pewno był to Brexit?
Czy aby na pewno Brytyjczycy zapragnęli wyjść z Unii czy to Unia zapragnęłaby by Brytyjczycy z niej wyszli? Sceptycyzm Brytyjczyków wobec poczynań na kontynencie wpisał się na stałe we wzajemne relacje. Niejednokrotnie Wyspiarzom było nie po drodze z liderami Unii, natomiast w okresie kampanii wyborczej liderzy Unii nie zrobili nic by Brytyjczyków powstrzymać, a niejednokrotnie „dolewali oliwy do ognia”. Pomimo, że wyjście Zjednoczonego Królestwa rodzi potencjalnie dążenia innych krajów do pełnej suwerenności, „Eurokraci” unijni sprawiali wrażenie jakby chcieli się od Brytyjczyków uwolnić. Już dziś, kilka dni po referendum wydaje się, że w kuluarach Brukseli zrodził się wcześniej nowy plan Unii Europejskiej bez Wielkiej Brytanii. Dokąd zmierza Europa? O szczegółach z pewnością niedługo się przekonamy.
Wpływ Brexitu na dążenia niepodległościowe Szkocji oraz Irlandii Północnej
Jaki efekt przyniosły wyniki referendum? Po pierwsze: dzień po referendum fraza „European Union” cieszy się niezwykłym powodzeniem w wyszykiwarce Google, szczególnie w Anglii. Poniżej oryginalny wykres z Google, przedstawiający popularność wyszukiwań w Anglii, fraz „European Union” w zestawieniu z „polish” dla porównania. Ten niebieski szczyt przypada na 24 czerwiec 2016r. czyli dzień po referendum, w którym to ogłoszono wyniki.
Po drugie: wparwdzie na marginesie ale nastapił natychmiastowy wzrost prymitywnych ataków na imigrantów w UK. A po trzecie: przede wszystkim, Szkocja, która zdecydowanie opowiedziała się za pozostaniem w UE utwierdziła się w swoich dążeniach niepodległościowych. W kampanii wyborczej straszak w postaci „Scotexit-u” z UK nie został praktycznie wykorzystany przez zwolenników pozostania w UE. Jest to bardzo niewygodny temat dla Anglików, niezależnie od podzielanych przez nich poglądów. Być może na wszelki wypadek woleli “nie wywoływać wilka z lasu”. Los Irlandii Północnej jak i Gibraltaru też pozostanie niepewny. Szczególnie mieszkańcy tego małego zamorskiego terytorium brytyjskiego w sposób wyjątkowo jednoznaczny jak na warunki demokratyczne zapragnęli pozostać w UE. Poparcie sięgnęło tam aż 95.9% wszystkich głosujących przy dużej 83.5% frekwencji. Większym lokalnym poparcie na świecie poszczycić się może chyba jedynie sprawujący m.in kontrole nad “właściwym przebiegiem głosowania jak i liczenia” Kim Dzong Un w Korei Północnej. Dodatkowo władze Hiszpanii mogą próbować wykorzystać ten fakt dla własnych celów.
Przepływ poparcia w regionach
Niezwykle interesujący jest przepływ poparcia w poszczególnym regionach Zjednoczonego Królestwa w referendum w roku 1975 oraz w roku 2016. Największym poparciem w 1975 roku cieszyły się zwolennicy członkostwa w Anglii 69%. Podczas gdy w ostatnim referendum zwolenników pozostania w Unii, Anglia ma najmniej bo 47%. Podobny przepływ miał miejsce w Walii z 65 % do 48 %. Południowa cześć wyspy obróciła się przeciwko Unii podczas gdy północna odwrotnie. Szkocja oraz Irlandia Północna zanotowały wzrost poparcia o 4 punkty procentowe dla pozostania w strukturach UE odpowiednio z 52% na 56 % w Irlandii Północnej oraz z 58 % do 62% w Szkocji. Brytyjczycy z południa zawiedli się członkostwem w Unii, kiedy to oczekiwania z przystąpienia były znacznie większe, natomiast “umiarkowani” z północy, być może nawet odczuli poprawę. Wprawdzie zbyt wygórowane nadzieje łatwiej jest zawieść, niemniej spadek poparcia w Anglii niemal o jedną trzecią jest przekonywujący, podobnie jak i podział historyczny regionalny w samej Wielkiej Brytanii, który zarysował się jak nigdy dotąd.
Jaką przyszłość wybierze Wielka Brytania?
Uwolnienie się z kagańca struktur „Socjalistycznych Republik Unii Europejskiej” stwarza przed Zjednoczonym Królestwem ogromną szansę i budzi nadzieje. Natomiast zastąpienie socjalistycznych regulacji płynących z Brukseli swoimi nic dobrego na przyszłość nie przyniesie. Sądząc po socjalistycznym bełkocie użytym podczas kampanii wyborczej po obu stronach konfliktu, można powątpiewać jak drogą pójdzie Wielka Brytania. Czy wykorzysta Brexit jako okazję by faktycznie wyprowadzić kraj z socjalnego marazmu i wejdzie na ścieżkę niezależnego dynamicznego rozwoju czy też wybierze drogę “socjalistycznej troski” polanej ksenofobicznym sosem? Czas pokaże. Dokąd zmierza Europa? Tutaj moje obawy są jeszcze większe.
“A poza tym sądzę, że Unia Europejska powinna być zniszczona.” – JKM