Definiowanie nazw w Excelu, polega na nadaniu zakresowi komórek, unikalnej nazwy. Co powoduje, że w łatwy sposób można odwołać się do konkretnego zdefiniowanego zakresu np. podczas tworzenia funkcji. Szczególnie ma to zastosowanie w funkcjach takich jak: INDEX jako pierwszy argument MATCH jako drugi argument VLOOKUP oraz HLOOKUP jako drugi argument
Stworzone formuły zawierające nazwy zamiast zakresów, są bardziej zrozumiałe i łatwiejsze w obsłudze, pod warunkiem, że nazwy jakie nadamy będą czytelne. Nazwy te wykorzystywane są również w programowaniu VBA.
W jaki sposób zdefiniować, czyli nadać konkretna nazwę zakresowi? • Zaznaczamy interesujący nas zakres. • W polu nazwy wpisujemy unikatową nazwę zaznaczanego zakresu. Nie wolno używać, niedozwolonych znaków specjalnych np. spacji,$,@,#,! czy też operatorów arytmetycznych ( +, -, /, *,^), porównania (<>=) i operatora tekstowego (&). • Akceptujemy klawiszem Enter.
Ponadto zdefiniowana nazwa może nie tylko odnosić się do komórki bądź zakresu komórek, ale zawierać formułę czy też konkretną wartość bądź tekst.
W karcie Formulasznajdziemy sekcję Defined names:
• Gdzie możemy zdefiniować nazwy Define Name na poziomie Arkusza lub Skoroszytu. • Stworzyć nazwy z selekcji [Ctr] +[Shift] +[F3]. • Zarządzać nazwami poprzez Name Manager [Ctrl] + [F3]. • Wstawić zdefiniowaną nazwę w formułę [F3].
Podobne zagadnienia i sztuczki w Excel-u można nauczyć się u mnie na kompleksowym Szkoleniu w Londynie.
= IF ( warunek logiczny , co jeśli spełniony jest warunek , co jeśli nie jest spełniony warunek )
Warunki logiczne przykłady:
• Równa się: B2=A1. • Większe niż: B2>A1. • Większy lub równe: B2>=A1. • Mnie niż: B2<A1. • Mniejsze lub równe: B2<=A1. • Różne od: B2<>A1.
Jeśli nie zadeklarujemy trzeciego argumentu, gdyż nie jest obowiązkowy, domyślnie zwróci nam FALSE. Natomiast w przypadku kiedy chcemy zadeklarować w drugim lub trzecim argumencie tekst jako rezultat, to należy go ująć w cudzysłów.
=IF(A1>5,"Pass","Fail")
Jeżeli w komórce A1 wartość będzie wyższa niż 5 formuła zwróci Pass w przeciwnym wypadku Fail.
Kiedy chcemy zastosować jeden warunek logiczny to tworzenie funkcji IF jest proste i oczywiste. Natomiast co jeśli chcemy wprowadzić kolejne warunki? Wtedy należy dodać kolejna funkcje IF w już istniejacą.
Zagnieżdżenie funkcji IF
Chyba każdy z nas miał przynajmniej w pewnym momencie kłopoty z opanowaniem funkcji IF, kiedy dochodziło do jej zagnieżdżania. Czyli wtedy, gdy przynajmniej raz funkcja IF stanowiła argument funkcji IF. Ponadto zagnieżdżona funkcja stanowi obciążenie dla pracy systemu podczas przeliczania, oczywiście w przypadku, kiedy tą funkcję zastosujemy bardzo często w arkuszu. Podam teraz prosty przykład funkcji IF zagnieżdżonej jednokrotnie. W miejsce trzeciego argumentu wprowadzona jest nowa funkcja IF zawierająca kolejny warunek.
= IF ( warunek logiczny , co jeśli spełniony jest warunek , IF ( warunek logiczny 2 , co jeśli spełniony jest warunek 2 , co jeśli nie ))
=IF(A1>5,"Excellent",IF(A1>3,"Good","Poor"))
Jeżeli w komórce A1 wartość będzie wyższa niż 5 formuła zwróci Excellent, jeżeli nie ale bedzie wyższa niż 3 zwróci Good, w przeciwnym wypadku Fail.
Funkcja IFS (polska nazwa funkcji to WARUNKI)
W 2016 w Excelu pojawiła się alternatywa dla funkcji IF, czyli funkcja IFS, która daje możliwość wprowadzenie więcej warunków logicznych niż jeden, która uproszcza tworzenie formuły oraz znacznie przyspiesza jej prace.
= IFS ( Pierwszy warunek logiczny , co jeśli spełniony jest warunek, kolejny warunek logiczny , co jeśli spełniony jest kolejny warunek , …)
=IFS(A1>5,"Excellent",A1>3,"Good")
Jeżeli w komórce A1 wartość będzie wyższa niż 5 formuła zwróci Excellent, jeżeli nie ale bedzie wyższa niż 3 zwróci Good, w przeciwnym wypadku zwróci błąd #NA.
Może się zdarzyć, że więcej niż jednokrotnie warunek zostanie spełniony w argumentach funkcji IFS. W takim wypadku decydujący jest ten, który jest zapisany najwcześniej.
=IFS(A1>3,"Good",A1>5,"Excellent")
W takim wypadku gdy zawartość komórki A1 będzie wyższa niż 3 funkcja zwróci zawsze Good (nigdy nie zwróci Excellent). Dlatego ważna jest kolejność zapisywania warunków. Jeśli żaden z warunków nie będzie spełniony, formuła zwróci błąd #NA.
IFS vs. IF (WARUNKI kontra JEŻELI)
Funkcja IFS pozwala w prosty sposób na wprowadzenia kolejnych warunków logicznych bez konieczności zagnieżdżania.
Ze względu na brak zagnieżdżania wydajność funkcji IFS jest znacznie efektywniejsza.
Pozwala zastosować dwukrotnie więcej, czyli 127 warunków, podczas gdy zagnieżdżona formuła 64 warunki.
Jeśli żaden z warunków nie zostanie spełnionych funkcja IFS zwróci błąd #NA. W takim przypadku warto dodatkowo zastosować, funkcje IFEROOR. W drugim argumencie tej funkcji podajemy co ma być, jeśli nie spełniony jest żaden z warunków.
= IFERROR ( IFS ( warunek logiczny , co jeśli pełniony jest warunek , waruneklogiczny 2 , co jeśli pełniony jest warunek 2 ) , co jeśli nie jest spełniony żaden warunek )
Jeżeli w komórce A1 wartość będzie wyższa niż 5 formuła zwróci Excellent, jeżeli nie ale bedzie wyższa niż 3 zwróci Good, w przeciwnym wypadku zwróci Poor.
Podobne zagadnienia i sztuczki w Excel-u można nauczyć się u mnie na kompleksowym Szkoleniu w Londynie.
Zapomnij o funkcji VLOOKUP (WYSZUKAJ.PIONOWO), nadeszła nowa funkcja XLOOKUP (X.WYSZUKAJ), którą bezpowrotnie zastąpi swoją pełną niedoskonałości poprzedniczkę. Jeśli poznasz możliwości funkcji XLOOKUP, nigdy więcej już nie użyjesz VLOOKUP. Nowa funkcja, która została niedawno wprowadzona ma więcej możliwości, jest bardziej przyjezdna oraz znacznie efektywniejsza.
XLOOKUP jest to rozbudowana wersja funkcji VLOOKUP lub HLOOKUP Posiada 6 argumentów:
1. Co szukamy 2. W jakim zakresie szukamy 3. W jakim zakresie pobieramy rezultaty 4. Co jeśli nie znajdzie 5. Jak dokładnie:
0 – dokładne (domyślnie) -1 – najbliższe mniejsze 1 – najbliższe większe 2 – znaki specjalne
6. Który wynik pobieramy:
1 – wyszukaj pierwszy (domyślnie) -1 – wyszukaj ostatni 2 – wyszukiwanie binarne (dane szukane musza być rosnąco posortowane) -2 – wyszukiwanie binarne (dane szukane musza być malejąco posortowane)
Zalety XLOOKUP w stosunku do VLOOKUP:
szukany rezultat w kolumnie może być po lewej stronie od kolumny z szukaną wartością
zmiana struktury tabeli z danymi poprzez wstawianie bądź usuniecie kolumn nie wpłynie na rezultat
zaznaczamy tylko istotne zakresy a niekoniecznie całą tabelę,
zwraca również zakres a nie tylko wartość
zwraca coś zadeklarowane, jeśli nie znajdzie szukanej wartości
domyślnie ustawione dokładne szukanie (0) w 4 argumencie, czyli najczęściej używana opcja
zwraca najbliższa większą wartość, jeśli zadeklarujemy (1) w 4 argumencie
jeśli szukamy najbliższa wartości w 4 argumencie nie musimy mieć danych posortowanych
znaki specjalne (Wildcard) obsługuje, tylko jeśli zadeklarujesz (2) w 4 argumencie
może szukać ostatnia wartość (-1) w 5 argumencie,
wyszykuje nie tylko pionowo, ale również poziomo, jeśli odpowiednio zaznaczymy zakresy
szybsza funkcjonalność
Podobne zagadnienia i sztuczki w Excel-u można nauczyć się u mnie na kompleksowym Szkoleniu w Londynie.
Kalkulator biegacza, który stworzyłem w arkuszu kalkulacyjnym, dostępny jest do pobrania na dole artukułu albo w zakładce Pobierz.
Cechy arkusza kalkulacyjnego do pobrania:
Po deklaracji celu oraz dystansu, automatycznie zlicza prędkość oraz tempo w kilometrach oraz milach.
Po deklaracji tempa oraz jednostki tempa, automatycznie zlicza prędkości oraz czas na pokonanie popularnych dystansów oraz na poszczególnych odcinkach Maratonu.
Konwertuje pomiędzy jednostkami SI oraz Imperialnymi używanymi m.in. na wyspach Brytyjskich.
Konwertuje pomiędzy Tempem a Prędkością.
To interaktywna wizualizacja.
Opaska Tempa do wydrukowania.
Jednostki miary biegacza
Tempo jest to czas najczęściej podawany w minutach, jaki jest potrzebny na pokonanie 1 km. Alternatywnie podajemy czas na pokonanie 1 mili bądź też na pokonanie specjalnego dystansu np. okrążenia.
Prędkość jest to długość drogi do czasu. W układzie SI najczęściej podajemy ilość kilometrów jaką zdołamy pokonać w ciągu jednej godziny [km/h] ewentualnie ilość metrów na sekundę [m/s]. W Wielkiej Brytanii oraz dawnych koloniach brytyjskich używane są jednostki imperialne, dlatego prędkość podajemy w milach na godzinę [mil/h].
Do przekonwertować mil na kilometry w Excel-u służy formuła:
=CONVERT(1,"mi","km")
W pierwszym argumencie funkcji zamiast liczby 1 możemy wstawić adres komórki, w której podana jest liczba, która chcemy przekonwertować.
1 mila = 1.609344 kilometrów.
Ustawiania kalkulatora biegacza.
Uwaga! Wypełniamy tylko żółte komórki w czerwonej ramce. Pozostała cześć arkusza jest w pełni zautomatyzowana i zabezpieczona przed zapisem.
W górnej części arkusza po zadeklarowaniu Celu (ważne aby zachować format gg:mm:ss) oraz Dystansu (z listy rozwijalnej) w tabelce obok otrzymamy Tempo oraz Prędkość w kilometrach oraz milach.
Poniżej deklarujemy:
Tempo czyli czas podany we właściwym formacie gg:mm:ss.
Jednostka do wyboru z listy rozwijalnej [czas/km] lub [czas/mila].
Skok w sekundach w kolumnie Tempo pomiędzy rzędami w tabelce z wynikami.
Jak obliczyć w Excel-u prędkość znając tempo?
Znając Tempo, koniecznie zapisane w formacie gg:mm:ss w komórce Excela (np. C15), możemy obliczyć prędkość za pomocą formuły:
=24/(C15*24)/24
Obliczanie czasu potrzebnego na pokonanie różnych dystansów na podstawie zadeklarowanego tempa.
Jeśli w kolumnie C począwszy od komórki C15, podane jest tempo w formacie gg:mm:ss, a w wierszu 15 począwszy od G15 dystans do pokonania. Formuła w tym wyprzypadku dla komórki G15 wyglada tak:
=($C15*24)*G$13/24
Symbol dolara ($) przed litera C w adresowaniu komórki powoduje, że niezależnie, gdzie wkleimy formułę, adresowanie kolumny C pozostanie niezmienne natomiast jeśli pojawi się przed cyfrą np .15 powoduje, że adresowanie rzędu 15 pozostanie bez zmian.
Na wykresie obok przedstawiony jest czas na pokonanie popularnych dystansów na podstawie zadeklarowanego Tempa.
W dolnej części arkusza znajduje się tabelka z realizacją planu Tempa w milach, zadeklarowanego wyżej. W żółtych polach podajemy prawdziwy Czas osiągany na poszczególnych odcinkach maratonu. Dzięki czemu, możemy na bieżąco kontrolować, jak odbywa się realizacja Planu w stosunku do założonego Tempa. W kolumnie Różnica na czerwono zaznaczona jest różnica, kiedy realizacja jest planu jest ujemna.
Starając się o pracę, zdarza się podczas testu z Excel-a rozwiązanie tzw. tabliczki mnożenia. W tym artykule podam dwie metody jak szybko poradzić sobie z tym zadaniem.
Przy okazji podam różne sposoby operowania formułami: po pierwsze na zakresach z użyciem tzw. Formuły Tablicowej bądź też poprzez skrót klawiszowy wypełniając wyedytowaną formułę w zaznaczonym zakresie. Ponadto podam wiele skrótów klawiszowych, które znacznie ułatwiają i przyspieszają naszą pracę, przez co stajemy się bardziej efektywni a co za tym idzie bardziej konkurencyjni, choćby na rynku pracy.
Budowa tabliczki mnożenia
Załóżmy, ze tworzymy tabliczkę mnożenia w arkusz na samej górze w lewym rogu.
1. Wstawienie pionowe Wstawiamy pionowo kolejno liczby od 1 do 10 w rzędach począwszy od komórki A2.
a) każdą liczbę pojedynczo
b) lub wstawiamy 1 do A2 oraz 2 do A3, następnie zaznaczamy obydwie komórki, po czym za pomocą przeciągnięcia myszą w dolnym prawym rogu komórki A3 aż do komórki A11 wypełniamy pozostałe komórki automatycznie kolejnymi liczbami
c) można tez użyć metody szybkiego wypełnienia wybierając kartę • Home, w sekcji Editing wybierami ikonke Fill oraz Series… • następnie zaznaczamy Columns, Step value: 1, Stop Value: 10 i OK
2. Wstawienie poziome Analogicznie wstawiamy 10 liczb, ale tym razem poziomo począwszy od komórki B1 do K1
a) Można użyć podobnej metody co powyżej tylko zamiast Columns zaznaczamy Rows.
b) Alternatywnie, mając wstawiony już ciąg liczb pionowo, można go użyć w poziomie: • zaznacz stworzony zakres liczb A2:A11; • kopijujemy do schowka CTRL + C; • począwszy od komórki B1 wklej jako Transpozycja Paste Special / Transpose.
c) Ponadto istnieje jeszcze jedna metoda wstawienia transpozycji liczby na sztywno, powiązanych ze sobą za pomocą formuły tablicowej. • najpierw zaznaczamy zakres B1:K1, w którym chcemy wprowadzi formułę. • w nawiasie funkcji jako argument wstawiamy zakres, który chcemy skopiować =TRANSPOSE(A2:A11) • i akceptujemy CTRL + SHIFT + ENTER
Rozwiązanie tabliczki mnożenia
Kiedy już mamy przygotowana podstawę tabliczki mnożenie możemy przejść do jej rozwiązania. W tym wypadku zakres ten będzie B2:K11. Podam dwie szybkie metody rozwiązania:
• zaznaczamy zakres, w którym chcemy wypełnić formułę B2:K11 począwszy od B2 • wstawiamy formułę: =$A2*B$1 • akceptujemy wyedytowana formułę wypełniając ją w zaznaczonym zakresie za pomocą kombinacji klawiszy Ctrl + Enter
• zaznaczamy zakres, w którym chcemy wypełnić formułę B2:K11 • wstawiamy formułę: =A2:A11*B1:K1 • jak każda formułę tablicową, akceptujemy kombinacja klawiszy CTRL + SHIFT + ENTER
Formatowanie tabliczki mnożenia
• Zaznacz cała tabelę CTRL + * bądź jej zakres wewnętrzny z formułami • Home > Conditional Formatting > Color scales i wybierz 2 opcje co spowoduje, że najwyższe wartości pokolorują się na czerwono, najniższe zaś na zielono a pomiędzy nabiorą kolorów pośrednich.
• Gdzie możemy zdefiniować nazwy Define Name na poziomie Arkusza lub Skoroszytu.
